애나 앤더슨(영어: Anna Anderson, 본명: 프란지스카 스한스코프스카(폴란드어: Franziska Schanzkowska), 1896년 12월 22일 ~ 1984년 2월 12일)은 자신이 1918년 러시아 혁명 당시에 사살된 러시아 여대공 아나스타시야 니콜라예브나라고 주장한 여성이었다.アンナ・アンダーソン（Anna Anderson、1896年12月16日 - 1984年2月12日）は、ロシア皇女アナスタシアを自称したアメリカ人女性。王族偽装者の一人である。・・・正体：フランツィスカ・シャンツコフスカの甥のカール・マウハーとはDNAが一致した。アンダーソンの正体はポーランド人農家の娘フランツィスカ・シャンツコフスカ（Franziska Schanzkowska、1896年12月16日生 - 1920年3月失踪）である可能性が少なくとも99.7%である、と学術誌『ネイチャージェネティクス（Nature Genetics）』に発表された

Anna Anderson (16 December 1896 – 12 February 1984) was the best known of several impostors who claimed to be Grand Duchess Anastasia of Russia.[2][3] Anastasia, the youngest daughter of the last Tsar and Tsarina of Russia, Nicholas II and Alexandra, was killed along with her parents and siblings on 17 July 1918 by communist revolutionaries in Yekaterinburg, Russia; but the location of her body was unknown until 2007.[2][4][5]ポーランド語→Anna Anderson (ur. 22 grudnia 1896[1] zm. 4 lutego 1984) – kobieta podająca się za cudem ocalałą carewnę Anastazję.17 lutego 1920 roku w Berlinie uratowano przed samobójstwem kobietę, po czym skierowano ją do szpitala psychiatrycznego Dalldorf, gdzie przebywała dwa lata. Nie podała, jak się nazywa, więc pielęgniarki nazywały ją Panną Nieznaną (Fräulein Unbekannt)[2]. Bezimienna pensjonariuszka zaczęła podawać się za cudem ocaloną carewnę Anastazję. Nazwano ją Anna Anderson. Jej wersja wydarzeń znalazła grono wiernych wyznawców, choć ustalenia wynajętego przez księcia Ernesta Heskiego (brata carycy Aleksandry Fiodorowny Romanowej) detektywa wskazywały na to, że była robotnicą fabryczną spod Gdańska Franciszką Szankowską, urodzoną w 1896 roku. Annę cechowała niezwykła arogancja i agresja niepodobna do zachowania carskiej córki. Zaczęło to budzić podejrzenia. Anna nie umiała mówić po rosyjsku, chociaż rozumiała ten język, nie znała francuskiego i angielskiego, którymi carskie dzieci dobrze się posługiwały[3]. W latach trzydziestych wszczęto postępowanie sądowe dla udowodnienia jej tożsamości, które zakończyło się w 1970 roku uznaniem Anny Anderson za oszustkę. W 1968 poślubiła historyka i milionera Johna Manahana[4].Przeprowadzone po śmierci w 1984 roku Anny Anderson badania DNA wykluczyły jej pokrewieństwo z rodziną Romanowów[5].







아나스타시야 니콜라예브나 로마노바(러시아어: Великая Княжна Анастасия Николаевна Романова, 1901년 6월 18일 - 1918년 7월 17일)는 로마노프 황족으로, 러시아 제국의 마지막 황제 니콜라이 2세와 알렉산드라 표도로브나 (헤센의 알릭스) 황후의 4황녀이다. 그녀 위로는 올가, 타티아나, 마리아라는 세 언니가 있었고 아래로는 남동생인 황태자 알렉세이가 있었다.クロアチア語→出生と家族（幼女期）Život i detinjstvo[uredi - уреди | uredi izvor]
Kada se rodila Anastasija bila je četvrta ćerka, pa su njeni roditelji i rođaci bili razočarani, jer očekivao se prestolonaslednik. Car Nikolaj II Aleksandrovič je pre prve posete novorođenoj ćerci napravio dugu šetnju da se smiri.[2] Deca cara Rusije su podizana na najjednostavniji mogući način. Spavali su na tvrdim krevetima bez jastuka, sem kada su bila bolesna. Deca su se ujutro kupala i umivala hladnom vodom. Očekivalo se od njih da sami čiste svoje sobe i da pletu džempere, koji bi se prodavali na dobrotvornim priredbama. Većina u domaćinstvu, uključujući sluge nazivala je veliku kneginju imenom i imenom oca, npr. Anastasija Nikolajevna. Čak ni sluge nisu koristile titulu „Vaše imperatorsko veličanstvo“. Povremeno bi je zvali francuskom verzijom imena ili ruskim nadimkom „Nastja“. Mlada Anastasija je izrasla u energično i živahno dete, opisivana je kao niska. Imala je plave oči[3] i crvenkasto smeđu kosu. Guvernanta Margareta Eger je rekla da je Anastazija bila najšarmantnije dete koje je ona poznavala.[4] Često su je opisivali kao nadarenu i pametnu, ali njeni tutori su naglasili da nije pokazivala zanimanje u uslovima školskog ograničenja.ルーマニア語→革命後、生存説Rapoarte false de supraviețuire și de identificare a rămășițelor Romanov[modificare | modificare sursă]Presupusa supraviețuire a Anastasiei a fost unul dintre cele mai celebre mistere ale sec. XX. Anna Anderson, o impostoare de cea mai mare notorietate, a făcut față, pentru prima dată, publicului între 1920 și 1922. Ea a susținut că și-a simulat moartea în rândul cadavrelor familiei sale și a fost capabilă să scape cu ajutorul unei gărzi pline de compasiune, care a salvat-o din rândul cadavrelor, după ce a observat că este incă in viată.[51] Lupta ei juridică pentru recunoaștere din 1938-1970 a continuat pe tot parcursul vieții ei și a fost cazul cel mai longeviv de care auzise Curtea Germană, unde a fost depus oficial. Decizia finală a instanței a fost că Anderson nu a adus suficiente dovezi pentru a dovedi că e Marea Ducesă.Anderson a murit în 1984 și corpul ei a fost incinerat. Testele de ADN au fost efectuate într-un spital în 1994, pe o mostră de țesut de la Anderson și sângele Prințului Philip, duce de Edinburgh, un strănepot al Împărătesei Alexandra. Potrivit dr Gill, cel care a efectuat testele, „ Dacă acceptăm că aceste probe au venit de la Anna Anderson, atunci Anna Anderson nu ar fi putut fi rudă cu Țarul Nicholae sau Țarina Alexandra.”ADN-ul lui Anderson corespunde unui strănepot de-al lui Franziska Schanzkowska, un muncitor dispărut de la o fabrică din Polonia. Câțiva partizani de-ai lui Anderson au recunoscut că testele AND dovedesc că ea nu putea fi Marea Ducesă.[52][53] Anna Anderson a fost una dintre cele 10 femei care au pretins că sunt Anastasia. Unele mai putin cunoscute au fost Nadezhda Ivanovna Vasilyeva[54] și Eugenia Smith[55]. Cele două femei tinere, care au pretins că sunt Anastasia și sora ei, Maria, au fost luate de către un preot în Munții Ural în 1919, unde au trăit ca și călugărițe până la moartea lor în 1964. Ele au fost incinerate sub numele de Anastasia și Maria Nikolaevna.[56]La maison Arisugawa-no-miya (有栖川宮?) est une des quatre shinnōke (branches) affiliées à la famille impériale du Japon et qui étaient légitimes, jusqu'en 1947, pour fournir des successeurs au trône du Chrysanthème lorsque la lignée principale n'avait plus d'héritiers.10 Takehito Arisugawa (有栖川宮 威仁親王) 1862 1895 . 1913※ Prince Takamatsu-no-miya Nobuhito Takamatsu (高松宮 宣仁親王) 1903 1913 . 1987
※Par la loi de la maison impériale de 1947, la maison d'un prince impérial n'est plus éligible pour fournir un héritier au trône. Le prince Nobuhito a cependant fondée une nouvelle maison Takamatsu-no-miya. Mais il n'est pas la onzième génération Arisugawa mais le premier Takamatsu-no-miya.東京港区青山一丁目カナダ大使館地下会場で開催された「詐欺事件」。